Początkujący hodowcy – od czego zacząć

Podstawy hodowli ptaszników.

1. Jaki ptasznik jest najlepszy na początek?

2. W co muszę zaopatrzyć się przed zakupem pająka?

3. Jak dobrać odpowiedni pojemnik dla mojego pająka?

4. Jak często karmić ptasznika?

5. Czym należy karmić ptaszniki?

6. Czym dogrzewać mojego pająka?

7. Mój pająk nie chce jeść, dlaczego i co mam z tym zrobić?

8. Jak rozpoznać czy mój pająk będzie linieć?

9. Kiedy nakarmić pająka po wylince?

10. Czy wszystkie ptaszniki są jadowite i czy stanowią realne zagrożenie dla życia człowieka?

11. Czy da się “odjadowić” ptasznika?

12. Co to są “włoski parzące”?

13. Co robić w wypadku ucieczki?

AD.1

Osobiście na pierwszego ptasznika polecam wybrać jakiś naziemny, żarłoczny, szybko rosnący i odporny gatunek z nowego świata.

Do takich ptaszników zaliczają się:

Acanthoscurria geniculata

Chromatopelma cyaneopubescens

Davus pentalore (ex. Cyclosternum fasciatum)

Holothele sp.

Lasiodora parahybana

Megaphobema robustum

Phormictopus auratus

Jeśli posiadasz odrobinkę więcej czasu i nie zależy ci na tym aby twój pupil rósł w oczach, bez wątpienia dobrym wyborem na pierwszego ptasznika będą osobniki z rodzin:

Aphonopelma spp.

Brachypelma spp.

Grammostola spp.

Ptaszniki te mimo relatywnie wolniejszego tępa wzrostu niż np Acanthoscurria spp. rekompensują ten mankament, niebywale atrakcyjnym ubarwieniem, względną łagodnością oraz odpornością na wahania warunków i niedopatrzenia początkującego hodowcy.

AD2

Przed zakupem jakiegokolwiek zwierzęcia należy zaopatrzyć się we wszelkiego rodzaju przedmioty niezbędne do obsługi nowego domownika i jego hodowli. W wypadku ptaszników sprawa jest naprawdę prosta i nie nadwyręża portfela przyszłego hodowcy.

Podstawowymi przedmiotami będą:

-Pojemnik dobrany odpowiednio do wielkości pająka.

-Torf kokosowy (najbardziej uniwersalne podłoże w hodowli pajęczaków).

-Odpowiedniej długości pęseta.

-Spryskiwacz.

-Kryjówka (nie tyczy się pająków trzymanych w kliszówkach, ze względu na ograniczoną ilość miejsca).

-Zapas owadów karmowych odpowiedniej wielkości.

Ewentualny wystrój pojemników hodowlanych, jest kwestią osobistego zmysłu estetyki każdego hodowcy. Jedynymi elementami wystroju które muszą znaleźć się w terrarium obowiązkowo to, podłoże i kryjówka.

AD.3

Każdy gatunek ptasznika posiada zróżnicowane wymagania odnośnie kształtu i wielkości pojemnika hodowlanego. Wymagania te podyktowane są wielkością pająka oraz jego trybem życia. Młode pająki od L1, trzymamy w tak zwanych “kliszówkach”, czyli pojemnikach plastikowych o pojemności 25ml. Wraz z upływem czasu i wzrostem naszego podopiecznego, przenosimy go do większych terrari lub do odpowiedniej wielkości pojemników plastikowych, które są mniej estetyczną alternatywą dla szklanych zbiorników.

AD.4

Na to pytanie nie da się jednoznacznie odpowiedzieć. Ptaszniki w naturalnym środowisku, nie mogą liczyć na regularne posiłki, co za tym idzie, wykształciły świetnie działający system gromadzenia energii. Ptaszniki można karmić codziennie, aż do momentu zaprzestania przyjmowania pokarmu, lub można karmić w dłuższych odstępach czasu i dłużej cieszyć się z możliwości obserwowania polowania. Przy jednym jak i drugim sposobie karmienia należy zwrócić uwagę na dobór odpowiedniej wielkości karmówki.

AD.5

Wszystkie pająki, więc także ptaszniki, są drapieżnikami. Dieta ptasznika w terrarium powinna składać się z wszelkiego rodzaju owadów karmowych dostępnych na rynku. Małe ptaszniki najlepiej karmić wylęgiem świerszcza, wylęgiem karaczanów, larwami mącznika młynarka, larwami much. Podrośnięte i dorosłe ptaszniki należy karmić dorosłymi świerszczami, różnego typu karaczanami, szarańczą, larwami drewnojada. Podawanie kręgowców, jako pokarm jest teoretycznie możliwe w przypadku dużych gatunków, jednak osobiście nie polecam z racji na istnienie możliwości, iż ofiara broniąc się uszkodzi naszego pupila, a nawet go zabije. Istnieją również domniemania według których im większy procentowy udział kręgowców w diecie tym większa szansa na zapadnięcie naszego pupila na tak zwany “DS” czyli discinetic syndrome, który praktycznie zawsze kończy się śmiercią pająka. W przypadku niedostępności odpowiednio małej karmówki dla naszych małych ptaszników, istnieje możliwość podawania większych, świeżo zabitych, owadów karmowych. Resztki pokarmu należy usunąć z pojemnika na drugi dzień od momentu karmienia, w celu zachowania odpowiednich warunków sanitarnych.

AD.6

Jeśli temperatura w pomieszczenie w którym znajduje się pająk, nie spada poniżej 20C, nie istnieje potrzeba sztucznego dogrzewania. Mimo wszystko jeśli chcesz podnieść temperaturę np. w celu zwiększenia tempa wzrostu pająka, idealnym rozwiązaniem będą wszelkiego rodzaju maty grzewcze lub kable grzewcze w zestawie z termostatem. Nie polecam dogrzewanie ptaszników żarówkami umieszczonymi w terrarium, gdyż powodują szybkie osuszanie powietrza, oraz mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla naszego zwierzaka podczas kontaktu pająka z żarówką.

AD.7

Pająki przestają spożywać pokarm z 3 różnych powodów. Pierwszą i najczęstszą przyczyną jest maksymalne nasycenie pająka.

Jeśli odwłok naszego pupila jest duży i widocznie większy od karapaksu, a nasz podopieczny nie chce przyjmować pokarmu, nie ma powodu do obaw. W tym wypadku należy wyciągnąć wszelkie owady karmowe z pojemnika hodowlanego i spróbować nakarmić pająka, po upływie tygodnia, dwóch.

Drugim powodem braku apetytu, może być zbliżająca się wylinka. Jeśli pająk jest osowiały, od pewnego czasu odmawia przyjmowania pokarmu i stał się mniej aktywny niż zwykle, należy dać mu całkowity spokój i pod żadnym pozorem nie karmić.

Trzecim powodem nie przyjmowania pokarmu, może być choroba naszego zwierzęcia. Niestety biologia pająków jest na tyle mało zbadana że nie może być mowy o standardowym leczeniu weterynaryjnym. W tym wypadku należy być dobrej myśli i uzbroić się w cierpliwość.

AD.8

Oznak zbliżającej się wylinki jest kilka. Najłatwiejsze do zaobserwowania są:

-Nieprzyjmowanie pokarmu

-Znikoma aktywność ptasznika

-Utrata przyczepności odnóży, podczas prób wspinaczki po gładkich powierzchniach

-Zaszycie się w gnieździe.

-U niektórych ptaszników z nowego świata, po wyczesaniu “włosków parzących”, na odwłoku widoczna jest goły naskórek cielistego koloru. U pająka zbliżającego się do wylinki miejsce to stopniowo zaczyna ciemnieć i swoim wyglądem przypominać siniak na ludzkiej skórze.

Po zdobyciu odrobiny doświadczenia z ptasznikami, określenie momentu kiedy nasz podopieczny zbliża się do wylinki, nie powinno stanowić najmniejszego problemu.

AD.9

Nawet małym ptasznikom całkowite stwardnienie po wylince, może zająć kilka dni. Szybkość utwardzania się nowego egzoszkieletu jest zależna od wielkości i gatunku pająka. Najbezpieczniejszym wyjściem jest podanie pokarmu po około 14 dniach od wylinki. W przypadku dużych, wolno rosnących gatunków, okres ten może wynosić nawet cztery tygodnie.

AD.10

Wszystkie pająki (Araneae) więc także ptaszniki (Theraphosidae) wyposażone są przez naturę w jad. Ptaszniki najczęściej z powodu wyglądu, który instynktownie wzbudza odrazę i lęk u większości ludzi, są demonizowane i przypisuje się im cechy które nie mają swojego odzwierciedlenia w rzeczywistości. Nauce są znane przypadki letalnych pokąsań ludzi przez pająki, jednakże żadne z tych zajść nie było bezpośrednio spowodowane przez ukąszenie ptasznika. W świetle wieloletniej praktyki tysięcy hodowców na całym świecie, oraz w świetle nauki, jad żadnego ptasznika nie jest w stanie zagrozić życiu zdrowego, dorosłego człowieka. Jedynymi wyjątkami od tej reguły są osoby uczulone lub dzieci, ad vocem warto nadmienić że ukąszenie pszczoły dla osoby uczulonej lub dziecka również może skończyć się tragicznie.

AD.11

Główną bronią ptaszników podczas polowania, są pazury jadowe. Często błędnie nazywane kłami lub zębami, pazury jadowe wykorzystywane są przez pająki do aplikacji jadu, oraz przytrzymania ofiary. Ptasznik pozbawiony możliwości unieruchomienia i zabicia swojej ofiary, skazany jest na śmierć głodową. Wszelkiego rodzaju “odjadawianie” pająków można wsadzić między bajki.

AD.12

“Włoski parzące” czyli poprawnie mówiąc sety, są to struktury zbudowane z chityny, działaniem przypominające watę szklaną. Włoski parzące są główną formą obrony, pewnej części ptaszników nowego świata. Ptaszniki posiadające włoski parzące najczęściej posiadają słaby jad. W kontakcie ze skórą, sety powodują swędzenie lub pieczenie, może dojść również do reakcji alergicznej, co skutkuje pojawieniem się zaczerwienienia, rzadko opuchlizny i pęcherzy z płynem surowiczym. Dużo groźniejszą ewentualnością jest kontakt setów z błonami śluzowymi jamy oddechowej (wnętrze nosa, gardło) lub oczami. Teoretycznie może dojść do uszkodzenia tak wrażliwego narządu jakim jest oko lub do obrzęku dróg oddechowych, jednak w praktyce nigdy nie spotkałem się z takim przypadkiem, a także nigdy o takim nie słyszałem.

AD.13

W wypadku ucieczki ptasznika należy niezwłocznie odciąć mu możliwość wydostania się z pomieszczenia w którym znajdował się pojemnik hodowlany. Należy zaalarmować rodzinę o zajściu i uprzedzić o braku zagrożenia dla domowników. W wypadku bardzo małych pająków, szanse na znalezienie pupila są niewielkie, ze względu na jego wielkość oraz umiejętność wciśnięcia się nawet w najmniejszą szczelinę. W przypadku ucieczki podrośniętego lub dorosłego pająka, należy dokładnie przeszukać wszelkie zakamarki w które uciekinier mógł się wcisnąć. Jeśli poszukiwania nie przyniosą rezultatu, należy powtarzać je aż do skutku. Optymistycznym faktem dla większości osób jest że ptasznik jako zwierze pochodzące przeważnie z rejonów tropikalnych, nie jest w stanie zbyt długo przetrwać poza zbiornikiem hodowlanym.

Pozdrawiam

Kuba Bernat “Wanna”